Over Vrouw Holle

Hekserij vond mij lang voordat ik Haar vond.

Als kind was ik een buitenbeentje. Terwijl andere kinderen touwtjesprongen op de speelplaats, maakte ik (tot grote horror van mijn moeder) stiekeme detours op weg naar school om op zoek te gaan naar paddenstoelen, pluimen, stenen en andere wereldse schatten. Het feit dat ik die vervolgens ook meenam naar school om te laten zien, hielpen -achteraf gezien- niet aan het hele sociale gebeuren. 

Toen ik een jaar of zeven was, ging mijn vader uit met een heks, of zo noemde ze zichzelf toch. Heel vreemd vond ik dat. Maar als de excentrieke dame (die toevallig dezelfde naam droeg als ik) verhalen vertelde, stapte je er zo mee in. Ze spon werelden zo écht dat je zo kon aanraken. Ik spreek nu over de jaren ’91, hekserij was toen helemaal nog niet bespreekbaar en er iets over terugvinden was geen sinecure.

Omdat ik voortdurend in situaties belandde waar gebeurtenissen liepen zoals ik ze op voorhand gedroomd had, waar ‘onverklaarbare’ fenomenen schering en inslag waren; besloot ik me in mijn tienerjaren te verdiepen in ‘het occulte’. Ik schuimde boekenwinkels af (en later de beginselen van het krakkemikkelige inbel-internet ) op zoek naar mensen die me konden opleren want de DIY rituelen voelden aan alsof het niet écht was. Het kon toch niet simpelweg uit mezelf komen?

Dit is de overigens de raad die ik wou dat ik gekregen had aan het begin van mijn reis: ‘Je kan niets verkeerd doen. Het draait heus niet énkel om voorgekauwde regeltjes. Hekserij is een heel natuurlijk gegeven en wat voor mij werkt, doet dat niet noodzakelijkerwijs ook voor jou.”

Om een lang verhaal kort te maken: na zoeken, ontdekken en proeven kwam ik, in 2006, terecht bij een groep dat later de coven zou worden waar ik me bij aansloot. Eéntje dat toen erg dicht stond bij wat ik zocht: een ecclectische groep met invloeden van allerlei stromingen met aan het hoofd een Hogepriesteres met de beide voeten op de grond. Daar komen voelde aan als thuiskomen, en dat doet het eigenlijk nog steeds. Hoewel onze paden scheidden, kijk ik met genegenheid terug. Onze energie zal altijd wel gelinkt blijven, denk ik dan.

In 2017 trok ik me terug uit de groep omdat mijn prioriteiten anders kwamen te liggen en in 2018 werd ik voor het eerst mama. Al mijn tijd en liefde ging naar het kleine wondertje. En in 2020 werd ik voor de tweede keer mama… van Het Rijk van Holle.